PACZULA PADDOCK PAENULA PANNEAU PAPATKI PARERGA PARKOUR PAROBAS PASAMON PASZKOT PÓJDŹKA PÓŁOSMA PÓŁRURA PÓŁRYBA PĘTÓWKA PELIKAN PETETEK PICCOLO PIERDUT PIERROT PIKADOR PILZNER PIZZOWY PLAZMON PODRZEŃ PODWIĘŹ PODWODA PORAŹNA PORYTYD POZYTON PRACZAS PRAGĘBA PRONAOS PRUSTYT PRYMULA PRZYBÓJ PTASTWO PUZANEK PYŁÓWKA
Znaczenie
Źródło zdjęcia:
https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/6/69/PositronDiscovery.jpg
https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/6/69/PositronDiscovery.jpg
Antyelektrony zostały przewidziane przez Paula Diraca, który w swoim równaniu z 1928 roku unifikującym mechanikę kwantową ze szczególną teorią względności odkrył matematyczną możliwość posiadania przez elektron zarówno ujemnego, jak i dodatniego ładunku elektrycznego. Odkrywcą pozytonu był Carl Anderson w 1932 roku, za co otrzymał Nagrodę Nobla z fizyki w 1936.
Pozytony powstają naturalnie w wyniku rozpadu beta plus, w którym w jądrze radioaktywnego izotopu np. potasu-40 proton ulega przemianie w neutron, pozyton oraz neutrino. Oprócz tego pozytony emitowane są w wyniku interakcji promieniowania gamma z materią.
Ważnym zastosowaniem pozytonów jest ich wykorzystanie w medycynie do obrazowania w pozytonowej tomografii emisyjnej (PET). Pacjentowi podaje się substancję promieniotwórczą o krótkim czasie połowicznego rozpadu, a następnie rejestruje fotony powstające w wyniku anihilacji powstających pozytonów z elektronami w tkankach osoby badanej. Ustawienie szeregu detektorów w formie pierścienia wokół pacjenta pozwala na otrzymanie przekroju ciała, analogicznie jak w metodzie rezonansu magnetycznego (MRI).
PET stosuje się głównie do badania mózgu, serca oraz nowotworów — pozwala na wczesną i skuteczną diagnozę (ok. 90% w przypadku nowotworów) oraz umożliwia obserwację przebiegu choroby lub kontroli efektów terapii w trakcie leczenia.
Odmiana
rm. D. l. poj. pozytonuPrzedłużki
POZYTON-U POZYTON-Y
Wyrazy pochodne
POZYTONIUM
Anagramy
brakAnagramy z blankiem
POTOCZNY POZYTONU POZYTONY POZYTRON