Źródło zdjęcia: http://shogunworld.com/2013/index.php/site-map/brief-history
(jap. 柔術 jūjutsu, dosł. "sztuka ustępliwości", "sztuka łagodności, miękkości"; jū – miękkość, łagodność, giętkość, elastyczność, jutsu — sztuka, technika, umiejętność) — tradycyjna japońska sztuka walki lub metoda walki wręcz, bez broni lub z użyciem małego oręża, stosowana w ataku i obronie, w starciu z jednym albo kilkoma uzbrojonymi lub nieuzbrojonymi przeciwnikami.
Pierwszym twórcą był podobno legendarny lekarz Akyama, który badał ciało ludzkie, także pod kątem możliwości walki wręcz. Zaobserwował on zimą, jak pękają gałęzie wiśni pod wpływem wiatru i ciężaru osadzającego się na nich śniegu, podczas gdy wiotkie gałązki brzozy uginały się tylko na wietrze, a śnieg z nich się zsuwał. Sformułował on i wprowadził w życie zasadę „ugiąć się, żeby zwyciężyć”. Jiu-jitsu słynie z wykorzystania podczas walki siły napastnika do obrony. Przekierowanie tej siły, wytrącenie wroga ze stanu równowagi i zręczne powalenie na ziemię to domena jiu-jitsu i sportu, który z tej sztuki walki powstał pod nazwą judo (droga zwinności).
